Bebek-li hayat!

Zordur bebekle hayat... Sabır ister, özveri ister, sorumluluk ister, sahiplenme duygusu ister... Ve en önemlisi emek ve koşulsuz sevgi ister...
Koşulsuz sevgi eşe, sevgiliye duyduğumuz sevgilere benzemez. Herkes gibi ben de yağmur doğmadan önce koşulsuz tek aşkın sevgiliye ya da eşe duyulan aşk olduğunu zannederdim; ama yanılmışım. Anneler beni çok iyi anlar. Tamam eşe duyulan sevginin eşi benzeri yoktur ama evlat var ya evlat gözünden sakındığındır, uykuda özlediğin, yanındayken kıskandığındır. Cok tatlıdır cok! 

Iyidir, hoştur annelik ama gerçekten sonsuz sabır istiyor. Benim ilk tecrübem. Başlangıçta oyuncağımla oynar gibi düşündüm hep. Sadece emen ve sürekli uyuyan küçük bir barbie bebeğimdi sanki. Ne zaman hareketlenmeye başladı, içimden birisi "Sevil uyan artık, sen bir annesin!" dedi resmen 😊 

Benim bebeğim daha 8 aylık, daha çooook gideceğimiz yol var. Düşe kalka yürümelerimiz, anlaşılması zor ama insanı gülümseten ilk kelimelerimiz, ilk koşmalarımız, uykusuz gecelerimiz... Hatta benden daha fazla tecrübe sahibi olan ve "daha neler neler göreceksin" diyen anneler olacak bunu okurken biliyorum ve ben de gardımı aldım, o zor günleri bekliyorum ❤️

Cok sevgili okurlar, anneler, anne adayları! Evlat güzel şey, yaşamak ve yaşatmak dileğiyle... ❤️