adım adım yagmur!

Annenin belki de en buyuk heyecanıdır bebeğinin adım attığını görmesi. Anne kız yolculuğumuzun 14 ayını geride bıraktığımız şu günlerde adımlarımız da büyümeye başladı. Belki birazcık geç oldu ama önemli olan sağlığı.  Uzun süredir tutuna tutuna yürüme denemelerini hevesle iştigal eden kuzum simdi 'tutmayın beni yurucem!' havalarında! :)
Doğduğu günden beri mucizem olan bebeğimin her anını yaşamak elbette ki buyuk mutluluk ama bu gerçekten bambaşka bir duyguymuş. Minnacık elleri ve ayaklarıyla anneciğine gülümseyen, hayatımın değiştiği o ilk gün gibi mucizeymiş yaşattığı... Büyüdüğüne inanmak güç de olsa bu gerçekle 'adım adım' yüzleşmekmiş. Kısaca ona baktıkça 'iyi ki' diye bağırmakmış içinden koşulsuz ve sorgusuzca...
Kim bilir daha neler göreceğiz melegimle...

 Her anımı heyecanlandıran, boncuk gözleriyle hayatıma ışık tutan sevgilim ne iyi ettin de geldin!

Annen...