Emzirme Dönemi'ne son! :)
Evet. Beklenen gün geldi, çattı. Emzirme Dönemi'ne 20.ayın bitimiyle birlikte son vermiş olduk. Hatta zor, ağlamaklı bir o kadar sancılı dönemimiz bir haftasını da tamamladı.
'20.aya elveda, 21. aya merhaba' dediğimiz şu günlerde, hayatımızın da en büyük dönüm noktalarından birini yaşadık. Anneyle evladın arasındaki belki de en güçlü bağ olduğuna inandığım bu sürece gelmek hiç de kolay olmadı tabiki. Aslında niyetim 2 yaşına kadar emzirmekti ama geceleri sabahlara kadar emmek için uyanan, gündüzleri ise oyuncak gibi kullanan ufaklığa anne de bir yere kadar sabredebildi. Ve en sonunda ablamı arayıp, "Abla Yağmur'u memeden ayırıyorum, ne yapmalıyım?" sorusunu sorarken buldum, bir anda kendimi.
Herkesin bunun için çok farklı yolları var. Benim yöntemim de bunlardan birisi oldu. Ilk gün sürekli "Anne, meme acı" dedi. Hatta gündüz uykusuna yatırırken uyutmakta çok sıkıntı çektim. Sürekli ağladı ve ağlarken bana bir bakışı vardı ki, onu asla unutamıyorum. "Anne, bana neden bunu yapıyorsun?" edasındaki bakışlarını sanırım hiç unutamayacağım...
Neyseki ilk gecemizden sonra herşey normale dönmeye başladı. Bildiğiniz gibi iştahsız bir çocuğum var. Emmeden ayırmamin en büyük sebeplerinden birisi de buydu. O konuda da yavaş yavaş düzene giriyoruz.. İnşallah daha da iştahla yemek yediği günleri de görürüm :)
Evlatlarımızın huzurla ve sağlıkla büyüdüğü günlere, minik anektodlar düştüğümüz yazılarda yeniden görüşmek dileğiyle...
'20.aya elveda, 21. aya merhaba' dediğimiz şu günlerde, hayatımızın da en büyük dönüm noktalarından birini yaşadık. Anneyle evladın arasındaki belki de en güçlü bağ olduğuna inandığım bu sürece gelmek hiç de kolay olmadı tabiki. Aslında niyetim 2 yaşına kadar emzirmekti ama geceleri sabahlara kadar emmek için uyanan, gündüzleri ise oyuncak gibi kullanan ufaklığa anne de bir yere kadar sabredebildi. Ve en sonunda ablamı arayıp, "Abla Yağmur'u memeden ayırıyorum, ne yapmalıyım?" sorusunu sorarken buldum, bir anda kendimi.
Herkesin bunun için çok farklı yolları var. Benim yöntemim de bunlardan birisi oldu. Ilk gün sürekli "Anne, meme acı" dedi. Hatta gündüz uykusuna yatırırken uyutmakta çok sıkıntı çektim. Sürekli ağladı ve ağlarken bana bir bakışı vardı ki, onu asla unutamıyorum. "Anne, bana neden bunu yapıyorsun?" edasındaki bakışlarını sanırım hiç unutamayacağım...
Neyseki ilk gecemizden sonra herşey normale dönmeye başladı. Bildiğiniz gibi iştahsız bir çocuğum var. Emmeden ayırmamin en büyük sebeplerinden birisi de buydu. O konuda da yavaş yavaş düzene giriyoruz.. İnşallah daha da iştahla yemek yediği günleri de görürüm :)
Evlatlarımızın huzurla ve sağlıkla büyüdüğü günlere, minik anektodlar düştüğümüz yazılarda yeniden görüşmek dileğiyle...
Yorumlar
Yorum Gönder