Nefesinle uyumak!

Evlat! Nefesinle uyumak ne güzel bi bilsen. Ah bi bilsen!  Sen nefes alıp verdikçe kokluyorum nefesini. Ah o koku! Sanki rengarenk bi yaz bahçesinin en nadide çiçekleri gibi... Ya da kışın özlediğin, burnunu titreten çilek kokusu gibi... Ah o koku!  Sen nefes alıp verdikçe bünyem allak bullak oluyor. Ben sen oluyorum! İçimdeki çocuk, kalbimin en derininde sakladığım o çocuk gün yüzüne çıkıyor. Umarsızca oynuyor, gülüşünde saklı o cennette... Ah evlat! Ah o koku! Hep benle kalsa o koku ya da saklasam kokunu nefesimde... Her nefes alıp verdikçe yüzündeki cennet gelse aklıma... S.Ç.