Zweig 'Amok Koşucusu'

#kitapyorumu İncecik kitaplara aşkı, acıyı, korkuyu, sevinci, üzüntüyü, umutsuzluğu ve daha bir çok yogun duyguyu sıgdıran başka bir yazar tanımadım desem, hiç de abartmamış olurum sanırım.
Tanışalı aylar oldu Zweig ile. Ama biraz ara vermiştim diğer kitaplarına. Stefan Zweig'in dördüncü okuduğum kitabı oldu #amokkosucusu. Öncelikle bu eseri okumadan önce amok'un ne anlama geldiğini google amcaya sordum tabiki :) Kitapta daha detaylı anlatılıyor ama ben yine de okumadan öğrenmek istedim. Amok (gözü kara, hiddetle saldıran ve öldüren), Malezya kültüründe katletmeye yönelik çılgınlık durumunu tanımlıyormuş. Bu kitapta da bir doktorun, dara düşüp kendisine başvuran zengin bir kadını geri çevirmesi ve bunun ardından yaşadığı pişmanlık sonrası amokun etkisi altına girmesi anlatılıyor.
📌 "Amok şöyle birşey. Bir Malezyalı, son derece sade, son derece iyiliksever bir insan içkisini içiyor. Orada öylece oturuyor; duygusuz, umursamaz, donuk... Ve birden ayağa fırlıyor, hançerini kapıyor ve sokağa koşuyor. Nereye olduğunu bilmeden. Yolda karşısına ne çıkarsa çıksın, insan, hayvan, hançeriyle vurup yere seriyor... Herkes kaçışır. Ama o koşmaya devam eder, hiçbirşey duymaz. Ta ki biri onu kuduz bir köpek gibi vurup yere serene kadar ya da kendiliğinden köpükler içinde yere yıkılana kadar!..."
📌 Bir adam geminin güvertesinde doktorla karşılaşır ve doktor, ona uzun bir süre önce yaşadığı olayı tüm çıplaklığıyla anlatır... Sonu, bir amok koşucusu için belki de kaçınılmaz sondu...
📌 Yine çok derin duygularla işlenmiş bir kitaptı. Zweig gerçekten duyguları anlatma konusunda inanılmaz yetenekli. Zweig ile tanışmadıysanız mutlaka tanışın. 👍 📌 İnsan genç olunca ateşin ve ölümün her zaman başkalarına sıçrayacağını düşünür..."
📌 Bu boğucu vıcık vıcık uyku, hayat ile ölüm arasındaki bu koşuda verilen tek molaydı..."
📌 İnsan her şeyini kaybettiğinde elinde kalan son şey için umutsuzca savaşır. Ve benim elimde kalan son şeyse onun bana bıraktığı mirastı, o sırdı..." #stefanzweig